Jedność – świat wielkiego serca. 

Jak kochać siebie i wychodzić z poziomu serca do innych.

No jak kochać siebie? Jak siebie nie opuszczać, jak akceptować swoje niedoskonałości? Jak przyjąć te najbardziej niechciane, zaniedbane części siebie? To po pierwsze trudne zadanie, po drugie długofalowe. To proces, który może trwać całe życie. Gdy jest w nas więcej przestrzeni na swoje niedoskonałości, łatwiej nam wychodzić z poziomu serca do innych. Zrozumieć, że drugi człowiek ma podobnie do nas. Może też chodzi po świecie ze złamanym wiele razy sercem. Budzi się w nas współczucie i współodczuwanie.